Elimi uzattım kutuya, susmak çıktı içinden;
Sustum.
Saadetinden yağan yağmurları görmüş
Yalnızlıktan üşüyen bulutlar gibi
Ağustos’a ait bir Çarşamba’da
Saçlarına sığındım.
Saçların sıcaktı, saçlarına karıştım.
Kanla karışık yandım.
Ağustos’tu, üşüyordum, yalnızdım, karmaşıktım
Bu yalancı operanın ortasında
Dilsiz bir soprano’ydum
Küçük olanını seni gördüğünde yitirmiş…
Ağustos’ta yalan yere sıcak eser rüzgârlar,
Bir can havli, bir veda etme telaşı mevsimin
Yok yere ümitlendirir dalgaları,
Sanki yazın süresini uzatmış gibi tanrı…
Elimi uzattım eline, ölüm düştü avuçlarıma;
Öldüm.
Birbirine karışmış avuçları görmüş
Titreyen parmaklar gibi
Ağustos’ta bir sahil kıyısında
Avuçlarına sığındım.
Avuçların sıcaktı, Ağustos’u bozguna uğratacak kadar
Ölüleri diriltecek kadar
Ve cesetlerin beyazını kahrından sarartacak kadar beyaz.
Ağustos’tu, tek avcum vardı, öksüzdüm, diskalifiyeydim
Şu yalancı dalgaların çarptığı kayalıkların kenarında
En azgın dalgaydım, okyanusları kıskandıran,
Seni gördükten sonra denizin tuzunu kendi göğsüne basan
Ağustos’ta haklı olarak kabarır dalgalar,
Bir hoş geldin, bir karşılama telaşı kimsesizliği
Yok yere ümitlendirir martıları,
Bence Ağustos’u da kışa dahil etmeli artık tanrı.
Ağustos’tu, üşüyordum, yalnızdım,
Aşık olmak zorundaydım.
Geleceğimi bir sahil kasabasında ağzımdan ağzına bıraktım…
Dedde.