Tutmadı hiçbir masal havada asılı kalan elini palyaçonun.
Palyaço kırıldı.
“Gitme” dedi masala, “o tarafa gitme.”
Masal bu, dinler mi hiç?
Gitti...
Bombalar patladı, bacakları koptu masalın.
Ağladı palyaço;
‘Bir masal daha masanın üzerinde yarım kaldı kanlar içinde’ diye bağırdı.
Eve gitti palyaço.
Bombaların, cesetlerin üzerine basmadan.
Canına bir kalp kırığı battı, bir daha ağladı.
Bir daha...
Makyajı aktı.
Sandıkta zula yaptığı bütün masalları yaktı palyaço.
Bir kısmını da paslı jiletlerle lime lime doğradı.
Ağladı yine.
Ağladı.
Dilini de kesti palyaço, dinini de.
Ondan sonra ne kimseyle konuştu ne de kimseye inandı...
Vallahi bak, inanmazsan rafta duran intihara sor.
//Dedde.