eski zaman geri gelir..
çocukla çocuk olmak vardır ya sokaklarda,
hiç büyümemiş gibi hani..
bu ölmekle,
ölü doğmak arasına giren ince çizgi..
işte;
büyüyünce "çok can yakacaksın" diye söylerdi,
mahallede ki büyükler,
ip atlama oyunlarında hep..
sonra çocukluk hali,
yoksul bir tebessüm belirirdi yanağımda..
sonra büyüdük ve ip, hiç acımadı bizi asarken..
can yaktı,
can alıcıydı ama canı hiç acımadı..
boşuna yoksullaşmış çocukluğumun tebessümleri..
o laf bana değil,
ipeymiş meğer..
G.İNESİ