Ben seni isteyerek ve seve seve öldürdüm!
Dezenfekte etmeden, paslı bir aşkı şehvetle soktum kalbine. “Yeter artık hak etmedim bu kadar sevgiyi” diyişini ruhumun en sadist çocuğuna dinlettim. Dudaklarıma sürdüğüm nefreti usulca dokundurduğumda dudak uçlarına, o an zehirlemiştim aslına seni.
Tadı damağımda kaldı deyişin öpüşüm değildi sevgilim,
bilemedin….
Ben seni isteyerek ve seve seve öldürdüm!
Bir daha asla kimsenin giremeyeceği kalbime attım cesedini.
Ve ben seni her seferinde biraz daha kanatarak içimi, daha da derine gömdüm.
Kazma değildi seni kazdığım mezarın iş birlikçisi, iş pişirdiğin ihanetlerindi.
Kan, kanla yıkanır derler.
Hepsi yalan,
Kanla değil,
Göz yaşlarımla yıkadım seni inan.
Her katil bir iz bırakırmış gerçekten geride ve son kez ziyaret edermiş kurbanını.
Ben de bıraktım sevgilim.
Kirpiklerine öpüşümü bıraktım,
Gözlerine bakışımı,
Saçlarına avuç içlerimi bıraktım.
Ama,
Hiç bi zaman “son” kez ziyaret etmedim cesedini.
Bu “son” diyebileceğim bir ziyaretim olamadı çünkü. Ben hep seni koyduğum yerdeyim, sana dokunabilmek için iğneyle kazıyorum her seferinde kalbimi.
Sevgilim!
Ben seni isteyerek ve seve seve öldürdüm!