Çık git uykularımdan bir an önce.
Vazgeç bir karabasan gibi göğsüme çökmekten
Aklımın hanesine tecavüz niteliğinde yokluğun her gece…
Bir kalemin boşalan mürekkebi kirletirken beyaz bir kağıdı
Kiralık bir şiirle zehirlerim seni sinsice…
Kendi kara sularında kıyısız bir okyanusken gözlerin
Ve sen bir balık kavanozda ağzı kapalı
Bense o ürktüğün doyumsuz aç martı
Sanma ki denizdir yaşatan balıkları
Çok ağladım sevgilim arkandan
Onlar bir martının gözyaşları…
Alışmalıyız dedin;
Avutmalıyız büyüttüğümüz --- sevgimizi başka bedenlerde
Hangi ten evlat edinir ki şimdi bu aşkı
Seni unutuyorum!
Yavaş yavaş,
Azaltarak sevgimi aç bırakıyorum.
Ne zaman --- bir veda görsem sokakta
Seni anımsıyorum
Bu yüzden hoşça kal deme sakın,sadece yaklaş
Son bir öpücüğü dudaklarından evlat ediniyorum…
Söylediğim hiç bir şeyi üzerine alınma sakın
Bu aralar haddinden fazla depresifim hepsi o
Suikast niteliğinde cümlelerimin hepsi kurusıkı
Yoğun bakımda seni yaşatmaya çalışıyorum
Ve ben ne zaman senden bahsetsem
Bütün kelimelerime intihar süsü veriyorum
Ve ben,
Bir ameliyat masasında göğsü açık unutulmuş hasta gibiyim.
Hadi göm ruhunu göğüs boşluğuma!
Kendimi bir de senin ruhunla göreyim..
Hiçbir şey kavuşturamaz çekilmiş bir fiş kadar bizi
Şimdi bir tek beklentim var senden
Küçük bir hediye ötenazi
Ezgin Kılıç