Yine aklıma geldin bak,
aklım gider şimdi tahammülü yok sana hiç..
Tam da bu günü atlatmaya az kalmıştı sensiz..
Ah.. ne kadar aptalım
benim olduğum her gün zaten sen'siz.
Bugün kendime bir iyilik yapıp seni atmayı denedim içimden,
baktım olacak gibi değil
içim gidecek hepten.
Gamze dedim;
kendine gel, iyi değilsin.
Sonra cevap verdim kendime;
kim iyi ki?
Sen iyi misin?
Ben değilim..seni çok özledim.
Kaleme sarılmaktan korkuyorum o yüzden
birden bire sen oluveriyor melet, s
ensizliği yazdırıyor avaz avaz.
İnsanları da sıkıyorum sen'insizliğin yüzünden,
bıktılar olmayanı okumaktan kesin.
Hepsinden çok özür diliyorum senin adına
(her ne kadar özür'den nefret etsemde.)
yapmam gerek çünkü;
ne senin geleceğin var,
ne kalemin duracağı,
ne de bu gidişle benim geleceğim var geçmişte kalacağım kahretsin!
Çok yüzsüzce bir şey aslında seni yazmak,
okusan bir kere; harfler utançtan kızaracak yemin ederim.
Ne yazsam diye düşünemem ben.
Bak yine ne yazmasam diye düşündüm;
aklım gitti, sen geldin, seni yazdım.
/T.G