Gözlerime ağlamayı öğrettim,
dudaklarıma susmayı.
Hayatıma yokluğunu işledim,
varlığını yokken yaşatmayı.
İntihar etmeden ölmeyi öğrendim
Sevmeyi..
Sonra protez bir kalple
hayata yeniden bağlanmayı.
Bir Nazım Hikmetiyle
Memleketin taşını,toprağını
Havasını..
Sonra seni özledim sevgilim
Sesini..
ve tenini
ve dudağından işittiğim ismimi.
En çokta sürekli sözümü kesen gözlerini