Taş plakların kalbi yoktur sevgili;
o yüzden inanma sen "Gözlerin doğuyor gecelerime" sözüne.
Zeki Müren'in yalancısı hepsi!
Hem buralarda her gece ay yemyeşil ki!
Sen yine de “Sorma ne haldeyim”,
neme lazım “Öyle özledim ki” çıkıverir ağzımdan.
Hani diyorum; “Pişman olur da bir gün” çıkar gelirsen,
“Mihrabım diyerek” secdeye varırım dizlerinin önünde.
İçine kapanık bir adamım bilirsin;
ben yine atarım içime her şeyi,
damarlarım kopar hasretinden,
“Akşam olur gizli gizli ağlarım” da ben;
ama sen üzülme; “Ağlama sevdam”.
“Agora Meyhanesi”nde
bir gece vakti otururken taburemde,
kanuni, sol yanımdan başladı beni yaralamaya
“Beklenen şarkı”yla.
“Böyle bir kara sevda”
can çekişti kanunun tellerinde,
“Bir yangının külünü yeniden yakıp geçti”
Yakup efendi, halimden bihaberdi.
Çıktım dışarı kafamı kaldırıp baktım yukarı,
“Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar” bile ikişer ikişer kayıyordu,
göğün göğsüne kurulu kaydıraktan.
“Annem”i aramak istedim fakat,
“Dönülmez akşamın ufkunday(d)ım,vakit çok geç”ti.
İzbe sokaklarında şehrin,
”Rüzgar susmuş ses vermiyor”,
sessizliğime sessizce iştirak ediyor tinerci çocuklar
son nefes çekerek torbalarından.
Oysa ben “Gözlerinin içine başka hayal girmesin” isterdim
fakat “Şimdi uzaklardasın”
ve başka bir adamım teni
tenine iliklenmiş vaziyette bu gece vakti.
-Sen sus yine yüreğim,
sus ki sükutun altınları takılsın boynuna yeni gelinler gibi.
Hem suç senin değil,
“Ah bu şarkıların gözü kör olsun”!
Sen sus yine yüreğim;
zaten rakı da bitti!