Akşam üzerinde demleniyor yalnızlığım,
Altına kaçırmış gözler eşliğinde.
Bir adım uzaklaşmaya meylediyorsun,
Koşun koşun bir adam ölüyor,
İntiharın eşiğinde..
Camı çerçeveyi silah edinmiş,
Ulan şakası olmaz ölümün,
Keser atar bir çöp konteynerine.
Bir kurşun yeter gayrı,
Kokun misali kafama sıkmaya.
Allah hesap sorar biliyorum,
Elim yeltendikçe tetiğine..
Oysa ki; bir adım yeterdi aramızdaki mesafeleri bitirmeye,
Bir adımına, bırak on adımı,
Yoluna sererdim, ayak altına yatırırdım yalnızlığı.
Koşarak ölürdüm yolunda,
Toprak secde ederdi tabanlarıma.
Kıçımdan soluyana kadar,
Betim benzim atana kadar,
Ve kan ter içinde kalana kadar koşarım bir selamına..
Sen şimdi bir adım uzaklaşmaya meylediyorsun ya,
Hiç düşünmez misin ?
Bu adam ne halt eder gırtlağına yapışan yalnızlığıyla.
Beni bırak !
Beni bırak da içinde kalayım.
Öyle sessiz, öyle sükut eylerim ki;
İçinde ölsem bile 'gıkımı' çıkarırsam namerdim..
Etme, intihar günah iştir !
Ya vurup beni bir adımınla öldür,
Ya da beni içine iliştir.