Bugün ikinci günüm sensiz;
yorgunluk değil bedenimin ağrısı
kemiği çıkarılmış bir vücut misali
ve içtiğim bütün sigaraları dilimde söndürmek istedim
öpüşmelerimizi unutturabilir mi diye
ne çare
Milena;
yine yoksun ve kadınların paranoyalarıyla süsledim kendimi
bütün gece
ağlamama üzülmüş olacak tanrı ;
sanırım altı ay gündüz.
Gidişine ağıtlar yakmak istedim ;
beceriksizim
fotoğraflar tutuştu.
Milena öyle bir kutsiyet adledmişim ki sana
adını duyunca ellerim açılır göğe doğru
ve giderken dudağımda unuttuğun
sözcükleri gönderirim olduğun yere
korkma korkma
canını yakamazlar senin ;
yine ben olacağım yanında
şimşek çakarken
ve
senin odana vuran yağmur tanelerini
indiren azraille göz göze geldiğinde
Korkma küçük kadın
bütünüyle sana aitim bu gece
ve sözcüklerimi salacağım dudaklarına
ve unutma
bir adam ölecek sen gittikten sonra;
bütün bunlara rağmen git
sonuçta yine benimsin
Azrail'im.
//Manuel.Vo.