Bir sevişme ertesinde
kimsesiz bir çilenin tam içerisinde
yüzümdeki jilet çizikleri belki de sakaldan değildir
diye kimsenin sormasına izin vermemek için
samimiyetle düzüştüm
ve bir şehrin kanalizasyonunda
boğulmak isterdim
kimsenin ölümümü hissetmeyeceği
ve farelerin
göz bebeklerimde ki seni kemireceği
bir ölümü isterdim
Tanrı bile bilemez şimdi ;
sen var mıydın yok muydun
belki de son peygamberdin
insanlara aşkı getiren
ama inandıysam sana
sırf 'ya peygamberse' korkusundandır.
keşke mağarada yaşayıp
öküz resmi çizseydim ve
sesini sadece
canın yanınca duysaydım
ve şimdi aşk yönelme halinde
sen ise hala daha sırt çantanda
ayrılma ekiyle dolaşıyorsun.
Tanrı'ya inanacağıma söz verdim
Nietzsche'den vazgeçtim
Sigarayı bile bırakıyordum ki
sen benden gittin
vallahi sıradan insan olacaktım ;
ama sevdanın bitişlerinde hep
yalnız kaldığım zamanlarda
yanımdaydı Nietzsche
ve her kitabında bir paket sigara bitirilesi
yalanlara kandım
oysa çok aptaldım
Nietzsche bile yalandı
sen de doğru ararken !
//Manuel.Vo.