Milena

Gecenin karanlığındayım
Bu şehirde kimse kimseyi sevemiyor
onu hatırladım bir anda
bir elimde sigara
diğerinde son mektubunda gönderdiğin
siyah beyaz bir fotoğraf
her sigara çekişimde
daha sıkı bir kuvvetle bastıyorum göğsüme
resmini.

bu şehirde bok yoluna gitmek
çok kolay
inan sen olmasaydın
daha ateşli bir devrimcilik
güderdim bu başıboşlukta.

Milena
bu şehirde adam gibi sevmeler de yasak
hani geçen mektubunda kızmıştın
neden varlığımdan kimsenin haberi yok diye ;
Biliyor musun sen
ben bile sorguluyorum varlığını.
Neden kimseye bahsedemiyorum diyorum senden
Ama ben
korkuyorum ya gerçekten yoksan diye.
işte bu ihtimal yüzünden bilmiyor kimse seni

Milena
kimseyi düşünmedim bu kadar.
Bedenin kıvrımlarını unuttuğum oluyor bazen
kızıyorum kendime
göğüslerinle ilgilenmez belki tanrı
ama dudakların
daha etkilidir baldıran zehrinden
biliyor musun günlerce tadı kalsın diye
yemek yemezdim.
Sigara bile dokunamazdı dokunduğun yerlere
ve ne zaman senin uğrunda yaşamam
gerektiğini hatırlasam
sigara içerdim.

Duman olsaydın keşke Milena.
İçime çekseydim seni.
Akciğerlerimde yargılayıp
Gönlüme kitleseydim seni
Cezanı müebbet kesseydim de
kilidi de tuvalet deliğine atsayım
olmaz mıydı Milena?

Ama ben aptal gibi
kilidini tuvalete atardım.
Üzerinde adın yazardı ne aptaldım.
Kanalizasyon müşterileri bulurdu anahtarı
ve bir gece Milena
ben uyurken alırlar götürürlerdi seni benden
Kısacası Milena
Bok yoluna gittin!
Derdim.



//Manuel.Vo.