Ellerin Olmasa da Tut Elimden
Günü gelmeden ölebilir her aşk,
Bitkisel hayatların yeşillikleri de solup gider.
Korkma, bütün roller senin olacak ölüm sahnesinde,
İyi, kötü ve hatta çirkin bile...
Şimdi bütün ihtilaller riyakar sevgili,
Kalbim...
Kalbimse intiharın eşiğinde...
Yani, hâlâ göz menzilinde...
Son sözü söylemeden inkâr edebilir gerçeğini bir aşk,
Utanmamalısın.
Korkma,
Yalnızca koyun koyuna yatan köklü bir aile,
Başlamayan sonunu bulacak,
Son sözünü söylemeyen aşklarda.
Ve kader oyununa ebe diye atılan bütün çocuklar,
Ellerinde şekerleriyle göz yumacaklar hayata.
Ruhum...
Ruhumsa, tavan arasında bir yerlerde...
Belki, bir sandığın içinde, naftalinlerle sevişmekte...
O'nu görmeden gidebilir uzaklara bu aşk.
Sadece, artık kimse yeşil bakmaz dünyaya.
Korkma, mühürlenmiş kalpler açılmayacak bu şehirde.
Gecenin çoğulluğuna inat, yalnızlıklar peydahlanacak sadece.
Birbirini öpemeyen sevgililer, mezarlıkları seyredecek,
Öteki alemde.
Dudaklarım...
Dudaklarımsa hâlâ kilitli benim...
Sanki, dudaklarında, düşlerimde...
Ah sevgili...
Ellerin...
Ellerin olmasa da tut elimden,
Bakma, konuşmak en büyük zaafımdır,
Cümlelerin öznesi sensen...
Hem çok korkarım ben düşmekten...
O düşlerde sensizlikle dövüşmekten...
Sen iyisi mi,
Ellerin olmasa da tut elimden...
Anca o zaman saklanırım yüreğimden...
26onbir10 | 23:43
MerveCeylan.