Saat gecenin bilmem kaçı,
Bir gözüm yelkovanda,
Bir gözüm toprakta..
Koyunları yiyorum her gözümü kapattığımda,
Çitlerden atamaya çalışıyorum,
Ardında sen !
Dikenli teller kesiyor bileklerimi,
Ortalık kan revan.
Yıldızlar kayıp bırakıyor bütün dileklerimi..
Üstüm başım hep sen içinde.
Ne yorgan anlıyor halden, ne yastık,
Gece o kadar ayaz ki;
Soğuk tenimden süzülen,
Soğuk terimle meleklerle ıslandık..
İki şaplak atasım geliyor kendime,
Atıyorum !
Gece yine son kozunu oynuyor,
Tan yerini ağarmaya bırakıyor..
Tel tel ağırıyor bedenimin seması !
Koyunların laneti olsa gerek,
Yada meleklerin isyanı.
Ne şah damarım kaldı,
Nede kırmızıyla süslemek istediğim bir bilek..
Ben yokum..
Sen yoksun..
Biz..
Biz hiç olmadık.