Daha dün annemizin tertemiz helal sütüyle besleniyorduk,
Siyah beyaz fotoğraflarda anıları gülüşlerimizle parlatıyorduk,
Büyüdük anne, bütün çocuklar gibi büyüdük..
Bana çocukluğumu satar mısın dünya ?
Üç tekerlekli bisikletimi,
Mahalle arasında peşinden koştuğumuz plastik topumuzu,
Peki ya pamuk şekerlerini,
Ve iki bisküvi arası lokum şekerlemesini ?
Anne yaşlanmışsın,
Bak anne ben de yaşlandım artık, bende yaş'landım..
Gözlerim o kadar yaş'lanmama sebep ki;
Bütün resimlerimiz sırılsıklam gözümde..
Bana çocukluğumu satar mısın dünya ?
Arefe geceleri bayram sabahını iple çektiğimiz heyecanımızı da istiyorum.
Yorma bizi dünya, artık çocuk değiliz !
Akşam ezanına kadar koşturamıyoruz mahalle aralarında,
İki adımda yoruluyoruz artık biz..
Aynalar daha gerçekçiydi çocukluğumuzda,
Kendimize gerçekten iyi bakabiliyorduk.
Pencere önü menekşeler yetiştiriyordu annem,
"Gün ışığı görmeli" diyordu,
Artık günlerin ışık saçmıyor be dünya,
Menekşeler ölüyor.
Karanlıksın kapkaranlık !
Bu adam çocukluğunu geri istiyor..
En azından çocukluğumuzu bize sat be dünya.
Baba sende yaşlanmışsın,
Beni öperken sakalların batıyor artık, beyaz sakalların..
Saçların seyrekleşmiş baba.
Ulan dünya ne yaptın beni sırtında taşıyan,
Sokağımızın önünde top koşturduğum babama ?
Yok istemiyorum reşitliği,
Bana çocukluğumu, bana babamı, bana annemi,
Pencere önü menekşelerini geri ver..
Bana çocukluğumu sat be dünya !
// Muti