...
Bir dizi hüzün vurdu eklem yerlerime ,
Dizlerimin bağı çözüldü...
Oysa annem küçükken öğretmişti pabuçlarımı bağlamayı...
Fiyaka olsun diye dizlerimi toprağa koyup ,
Çok kez ipleri elime almıştım...
Kaleye dönerdim yüzümü
Ve her ilmeği hayallerime atardım önce...
Sonrası gol olup yağardı herşey...
Bir dizi hüzün vurdu eklem yerlerime ,
Dizlerimin bağı çözüldü...
Topukları yere vurdukça ışıyan pabuçlar gibi ,
Sert düştüm bu sefer...
Ve bağcıklarımı çözdü bu gidişin...
Oysa beni ip'lemeni beklemiştim senden...
İsmail ÖZMEN