Farkettin mi gün doğuyor kısık ateşte ?
Mumunu söndürebilirsin yoksa içine kaçacak fitilin...
Avuçlarınla ört önce huzmeleri ,
Sonra parmak aralarından vursun yüzüne güneş...
Bu geçmişten gelen bir ışık olmalı...
Ayrıca televizyonu da kapat...
Şehrin gürültüsü duyuluyor zaten
Cebine zarar vermesin faturaların...
Masanı toplamalısın artık ,
Örtülerini sandığa kaldır ;
Unuttun mu sen yalnız bir kadınsın...
Sende haklısın...
Senede bir böyle oluyorsun , biliyorum...
O örtüyü beraber beğenmiştik
Ve doğum gününde ben almıştım sana o mumluğu...
Güneşi en çok ben severdim ,
Yalnızlıktan en çok sen korkardın...
Huysuzluk eder kapatmazdım perdeyi ,
Ayrıca masayı da ben toplardım...
Üzülme...
Hadi kalk toparla kendini...
Unuttun mu ;
Sen mutluluğa dul bir kadınsın...
ismail özmen...