Yirmibir.sıfırbir.on.
Bir sonun başlangıcı…
O ıslıklanan öykünün başlangıcı.
Bir yokmuş hep yokmuş…
Bu öyküde iyi adam ve kötün kadın vardı.
Hep iyiler kazanır diyorlardı ya
Bu öyküde hep kötüler kazandı..
Dublörsüz oynadım ben bu öyküyü
Bütün tehlikeleri göze aldım
Ve her tehlikede bir iç kanama geçirdim
En büyük tehlikem sevmem oldu.
Sense sahte sevgi gösterileriyle,
Yalan sözlerinle hep dublörünü oynattın.
Sonumu bile bile devam ettim bu öyküye.
Sevgi istedin,
Fazlasıyla verdim.
Güven istedin,
Ailem kadar güvendim.
Ne istediysen fazlasıyla verdim.
Ben, ikimizin ‘biz’ olduğuna inanarak her şeyimi verdim.
Ve bir gün öyle bir yalanlarla gittinki
Verdiğim hiçbir şeyi geri vermeden hemde.
Sadece bakakaldım arkandan.
Sadece gözyaşlarımla süsleyebildim bu öykümüzü.
Her şeyimdin, artık hiçbirşey-im.
Senden müebbet yiyecek kadar suçum neydi be sevgilim.
Bu öyküde hep kötü kadın erdi muradına !
İyi adam mı ?
İyi adam hep kaybetti,
Kötü kadın acıdan yalandan başka bir şey vermesede ona,
O onu hep sevdi.
Ve
Sonsuza dek hep mutsuz yaşadı.
Tam bir yıl önceydi işte
Yirmibir.sıfırbir.ikibınon.
Bir sonun başlangıcıydı…
İkbal Şan