Beni biraz sever misin anne, sevgiye açım?
Ama mis kokmuyor artık ellerim;
pis kokuyor, izmarit kokuyor dünden kalma küllük gibi.
Tenim de öyle, leş kokuyor..
Biraz bira kokuyor, eroin, kokoin, nefret kokuyorum anne.
Hayır kızın kokmuyorum artık,
‘o’ kokuyorum.
Saçlarım da bıraktığın gibi değil, siyaha boyadım, kirlendiler.
Hiçbir şey bıraktığın gibi değil.
İhanet ettim içimde ki dna’larına da.
Fakat içimde hep sen kaldın anne,
sen hala anne kokuyorsun;
hala en güzel kadınısın Dünya’nın.
En güzel aşka eş değer adın.
Göz çukurlarıma asit akıyor benim,
sen ıslatma göz çukurlarını sakın,
anneler ağlamaz!
Neden böyle oldum ben anne?
Niye sokak serserisi gibi içim?
Anne lütfen biraz okşa saçlarımı, yapma böyle..
Hala en masum yanısın sen; kir tutmuş içimin.
Sarıl bana yalvarırım, biraz sen kokayım.
Birazcık sever misin anneciğim, çocukmuşum gibi hala.
Belki de gerçekten kızları hep bebeğidir annelerinin.
Görmezden gel pisliğimi anne, masumiyetine muhtacım..
Gamze GEDİK