(p) iç monologlar
(P) İÇ MONOLOGLAR
‘’Kılcal damarlarımda oluşan birikintiler aşkın hâleti-i ruhiyesinde
Uçsuz bucaksız sırlara dönüşüyor.’’
Siyah beyaz dünyamda ürkünç bir tek’il kişilikle
Pi sayısı kadar anlamsızım
İçimde (p)iç monologlar var vesselâm
Ölümsüzlükle olumsuzluk arasında gidip gel(emey)en ruhum!
Ben zaten bu dünyada Araf’ın tâ kendisiyim.
Yüzdürürken ruhumu 7 iklimin yağmurlarında
Dilimdeki en güzel küfürlerimi sezgisel rastlantılara kurban ederim
Kaldırırken şahadet parmağımı fizik ötesi bir dünyanın en can alıcı sonrasızlığına
Varışım sanadır Tanrı’m
İşte tam bu noktada
‘’Es quedem flere voluptas’’
Boğulurken gözlerimden akan parıltılı yaşlar arasında
Keman çalan parmaklarımın mahremiyetinden düş’müş son nota!
S’es ver
Sol!
Sesimin en titrek yerinden
Sor!
Sersefil yolculuklardan gelen selam
Hû!
Uzun lafın kısası:
‘’Aslında hepimiz yorulmuş ruhlarımızla kozmopolit bir yaşamın ölü noktalarıyız.’’
İrem Kurt
Yirmisekizaralık2bin10 |