كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ // وَتَذَرُونَ اْلآخِرَةَ Yo siz, dünyayı sevip // ahreti bırakıyorsunuz! وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ // إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
O gün yüzler vardır aydın, // Sahib'ini süzen. وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ // تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
Yüzler vardır sıkıntılı, // beli kırılacakmış gibi. كَلاَّ إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ // وَقِيلَ مَنْ . رَاقٍ
Can boğaza gelince // çare yok mu denince, وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ // وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
ayrılık telaşı sarınca // el ayağa dolaşınca, إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
artık o gün tüm yollar, gerçek Sahib’ine çıkar.. فَلاَ صَدَّقَ وَلاَ صَلَّى
Onaylamadı, namaz niyaz bilmedi. وَلَكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
Ama inkar edip dönüverdi. ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى
Sonra da kasıla gerine evine gitti. أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى // ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
Artık sonun geldi! // Tam sana göre bir son… أَيَحْسَبُ اْلإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى
İnsan, başıboş bırakılacağını mı sanıyor? أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَى
Bir damla atık sudan olmadı mı? ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى
Bir çiğnem et, derken yoğurup biçimledi, فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَاْلأُنثَى
sonra ondan tekrar erkek ve dişi çiftleri. أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَى
Bunları yapan Allah, ölüleri diriltemez mi?