rüzgara kafa tutan
süreksiz bir suç ortağı
şeytanlığını bilmeyen
uçurtmalar gibi geçip gider gün
gördüğüm hiçbirşey yok.
ve bütünlüksüz
hep yarım
şarlatan gökkuşakları
kuzgunun düşü neden
başkadır şahininkinden
mavinin hangi sesinde
rüya görür bir yaşam
...
ortalık dağınık hep
sağımız solumuz gerçek
kapıları kapatıp
çekip gitmeyi
marifet bilmiyoruz
/ve açık pencerelerden
varışsız hüzmeler gibi uçup gider gün/
yanımızda uyuyan masumiyet
kendi musalla taşımız
yunamıyoruz
...
aklınla anlama beni
rüzgarın çarkasıyım
tek deham başkaldırım
kuyruğum pırtık pırtık
iplerimi kopardım
onur ki
dokunmamaktır tek kuşun kanadına
başka bir dünyanın cehenneminde
uçurumsuzum
bilge değilim evet...
doğduğum gün ne büyük şeydi dünya
bilge değilim hayır
kimbilir ne çok şeydir ölünce dünya...