| Iki Intihar Bir Şizofreni * Emre Halbad.
Ve, hiç bir şehre dayamadım sırtımı
yalnızlık koktum durmadan
yoğunca
Ölümce yazdım satırları
ısrarla dayadım alnına
çekerken tetiği hiç titremedim açıkçası
Ellerimi biledim kanatarak şiirle,
kendimi kestim yazılarımdan kaçarken
sırtına aktım, karıştım terlerine kelebeklerin dün gece
Bence herkes ağlak ve yanlış biliyorlar
ölenle ölünüyor işte
Annemi aradım durmadan, telefon rehberinde,
üç ruhban bir kilise sistemi ve işlek elektirik saatiyle
kritik ameliyat masraflarına denkleşti
cebimde ıslanan altı çek bir senet
Hiç kelek çıkmadı tabiki pazardan düşürülen yelek
sırtıma sarıldı güçlüce
serildi benimle beraber her cenazede
Yalnız bırakmadım ilk gecelerinde cesetleri
arkadaşlık ettim
dostluk ettim
şairlik ettim
şiirlik ettim
fark ettim ki
sonunda bende mezar denen ebediyete park ettim
hemde kimsesizce...
Emre Halbad // iki intihar bir şizofreni
H..~
__________________ Büyümeden yaşlandım ben.Hayat; ilk gördüğüm insanların,ilk gördüğüm gibi olmadıklarını öğretti. Kahraman Tazeoğlu |