Dokunmaktı eskisi gibi tellerine.
Titreyince ürpermek gibiydi yine.
İlacı alıp eline tutuşturmaktı
Hasta kalbin için, hayata bağlamaktı.
Noktaları birleştirmekti,
Yazın gökyüzünde yıldızlarla oynadığımız gibi.
Bulduğumuzda bulutları yerine
Eksik parçaları yerleştirmekti.
Gülümsemelerde saklıydı, ucu olmayan şakalarda.
Bahar geldiğinde anlardık güleceğimizi.
Yine de dizimizdeki yaralar kadar tazeydik.
Kanayacaktık bir süre, merhem yabancılardı.
Yukarıda bizi avutacak gökyüzü vardı.
Aptallar çevresine bakardı.
Onları okşayacak yağmur mu vardı?
Ellerimizi kaldırıp bir sekiz çizerdik.
Sonsuzluğu gösterirdik biz, geleceğin aşıkları.
Köklerimiz narin,
Ve güçlenmek için yerdik kısa ömürlü aşkları.
Bahar geldiğinde bilirdik seveceğimizi.
Kurtarıcı aramazdık, şifacımız belliydi.
Ellerimizin içindeki çizgiler değil
Alnımızda ne yazdığı değil
Tekrar yükselmek için ne yapmamız gerektiğiydi!
Kalbimizi daha çok titretmekti işte.
O titreyince ürpermek gibiydi.
Ve bakar geldiğinde,
Dokunmaktı eskisi gibi tellerine..
_
Sonunda iyileştim.*