Yeni yeni bitiyor kalbimde eski bir tutku.
Usuldan bir rüzgar eser, yalnızlığımın kahkahaları karışır yudumlara.
Bazen oturur açarsın gönül kapılarını, kalbini duman zehirler.
Perşembe günü yada bir gün buluşabilirdik belki
Tren o gardan kalkmasaydı..
Kapıları frenler kapatır sayfanın üstünde dolaşırken.
Beyazı hepimizi esir alır, usuldan bir rüzgar eser.
Renkleri şaşırırız kızıl şemsiyenin altında, utancımız gizlenir.
Havuz kenarında bir dostun bakışları yakar sigaramı.
Utanmasa gökyüzü açacak, bitecek bütün dertler.
Tetiği kim çeker belli değil, o zamana kadar telefon çalmazsa eğer.
Belki usuldan bir rüzgar eser, dağıtır harabelerini gönlümün.
Hücreler tükenir, esirlerin alnında bir umut lekesi!
Üşürler özgürlük günleri gelene kadar, rüzgar daha da sertleşirse eğer.
Ve boş bir kovan yere düşer,
Usuldan gönlüm şarkı söylerse eğer.