Larisa. . .
Zannetme bir nefes kadar uzaktasın
Acıya inat hala yüreğimde yaşamaktasın
Belki de gözyaşıyla adımı anmaktasın
Belki de yıldızların koynunda karanlıktasın
Sen ağlama ne olur
Hatırlar mısın bir zamanlar
Gözyaşında ıslanmış gülüşlerimi
Ölümsüz sevdanla yeniden yeşertmiştin
Şimdi sıkıca sarıl bana
Usulca zifiri karanlıkları giydir tenime
Yaşadığın şehrin günahlarını ser yüreğime
Ve uyanmadan hasretinden bu sabah
Tüm umutlarımı al gizlice
Bundan sonra karanlıkların benim
Yıldızlar ise hep senin olsun
Zannetme ki bir nefes kadar uzaktasın
Sensizliğe inat hala yüreğimde yaşamaktasın
Belki de baharın koynunda karakışlardasın
Belki de Temmuz ortasında gözyaşında ıslanmaktasın
Sen ağlama ne olur
Hatırlar mısın bir zamanlar
Tükenmekte olan nefesimi
Gülen gözlerinle mutluluklara sermiştin
Şimdi sıkıca sarıl bana
Usulca acılarının gömleğini giydir bedenime
Asırlık gözyaşlarını değdir yüreğime
Ve uyanmadan özleminden bu sabah
Tüm mutluluklarımı al gizlice
Bundan sonra acıların benim
Mutluluklarım ise hep senin olsun...
İsmail Sarıgene