Çevrimdışı

JosephiNe Nickli Üyeden Alıntı

Mucuk balim benim çok bilmisim benim ilk önce beni anlat bir de canısım en çok gitmek istediğin yere beni de götürür musun lütfen :-D

Ömrüm gelmişş
;s3





Seni nasıl anlatayım ki Ülkü'm
Hangi sözcükler yetecek bilmiyorum.
Hani bir anne evladına kıyamaz, onun hep iyiliğini ister, mutlu olmasını, gözlerinin içinin gülmesini ister ya benim de sana karşı duygularım aynı böyle.
Netten tanışmamıza rağmen reale döktüğümüz bir dostluğumuz var seninle.
İyi ki var ve iyi ki tanımışım dediğim çok az kişiden birisin sen de.
Hatta onların baştacısın.
Öylesine güzel yüreğin var ki anlatmak ne mümkün meleğim.
Yüreğimi okuyansın, gözlerine baktığımda huzur bulduğumsun şuh bakışlı dostum.
Sarılacak biri olmadığı zamanlarda bana sarılansın sen.
Uzakta da olsan sanki her an yakınımdasın. Sağ omzumdaki meleksin.


Bana iyi günümde de kötü günümde de yanımda olacak kişi lazım.
O da sensin meleğim.
İyi ki iyi ki İyi ki Varsın.
Şuh Bakışlım..



Genç adamın biri, dermiş ki babasına her gün:
“Benim de DOSTLARIM var, sendeki DOSTLAR gibi.”
Baba, itiraz eder:
“Olmaz öyle çok DOST,
Hakikisi belki bir, belki iki,
Fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki…”
Devam eder durur konuşma…
Aralarında başlar bir tartışma. Karar verirler bir sınava,
DOSTun hakikisini anlamaya…
Bir akşam bir koyun keserler ve koyarlar çuvala.
Baba der ki oğluna:
“Hadi al bu çuvalı, şimdi götür DOSTuna.”
Çuvalda damlalar damlamakta, sanki öldürmüşler de bir adamı, koymuşlar çuvala, dıştan böyle sanılmakta.
Delikanlı sırtlar çuvalı, gider en iyi bildiği DOSTuna, çalar kapıyı.
O DOST, bakar ki bir çuvala hem de kanlı, kapar hızla kapıyı delikanlının suratına,
Almaz içeri arkadaşını.
Böylece tek tek dolaşır delikanlı, kendince tanıdığı, sevdiği DOSTlarını.
Ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır evlat geriye döner.
Ama içten yıkılır…
Babasına dönerek; “Haklıymışsın baba!” der.
“DOST yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana.”
Baba, “Hayır evlat” der, “benim bir DOSTum var bildiğim.
Hadi çuvalı al da bir kere de git ona.”
Genç adam, çuvalı sırtlar tekrar.
Alnında ter, çuvaldan kanlar damlar…
Gider, baba DOSTuna. Kabul görür, sevinir.
O DOST, delikanlıyı alır hemen içeri.
Geçerler arka bahçeye.
Bir çukur kazarlar birlikte, çuvaldaki koyunu gömerler adam diye, üzerine de serpiştirirler toprak.
Belli olmasın diye dikerle sarımsak…
Genç adam gelir babasına:
“Baba, işte DOST buymuş!” diye konuşunca,
babası; “Daha erken, o belli olmaz daha.
Sen yarın gir ona, çıkart bir kavga.
Atacaksın iki tokat, hiç çekinmeden ona, işte o zaman anlaşılacak,
DOSTun hakikisi.
Sonra gel olanları anlat bana…”
Genç adam, aynen yapar babasının dediğini,
Maksadı anlamaktır DOSTun hakikisini.
Babasının DOSTuna istemeden basar iki tokat!
Der ki tokadı yiyen DOST;
“Git de söyle babana, biz satmayız sarımsak tarlasını böyle iki tokada!”

≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
Sevilecek biri olmadığın zamanlarda bile seni
Sevmeli…
Sarılacak biri olmadığın zamanlarda bile sana
Sarılmalı…
Dayanılmaz olduğun zamanlarda bile sana dayanmalı…
DOST dediğin;
Bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli.
Güzel haberler aldığında seninle raks etmeli,
Ve ağladığında, seninle ağlamalı…
Ama hepsinden daha çok; DOST matematiksel olmalı;
Sevinci çarpmalı…
Üzüntüyü bölmeli…
Geçmişi çıkarmalı…
Yarını toplamalı…
Kalbinin derinliklerindeki ihtiyacı hesaplamalı…
Ve her zaman bütün parçalardan daha büyük olmalı…
İşi bitince seni [silmemeli] bir tarafa atmamalı…
Vesselam .
ALINTI....



Gitmek istediğim bir yer yok şu an ama olursa başımın üzerinde yerin var papatyam