| Neolitik Son
Ben ki neolitik zamanlarda bir megaronda
Kapalı kapılar ardında, kaçak
Akşamları baykuşlar tünüyor karanlık toprak damlara
Çığlıkları doluyor uykularıma
Sokaklara ilişen kanlı bir savaş sürüyor
Sürüyor vahşi avcılar atlarını
Çocuklar kaçıyor dağlara
Çıkamıyorum saklanıyorum
Bir megaronda saklanıyorum düşümde
Çivilerden kalemler tutuyorum ellerimde
Duvarlara şiirler yazmayı düşünüyorum ama
Yazmayı unutuyorum,
Düşünmeyi ve konuşmayı da
Susmayı da bilmiyorum
Yalancı kelimeler dönüp duruyor dudaklarımda
Susmalar çoğalıyor kelimeler çekildikçe
Ki ben öyle bir çağdayım,
Yalnız silahlar kuşanıyor kavimler, dişlerinde kan
Ben mi? Yalınayak kaçıyorum zamandan
Bir coğrafyada ki, boylu boyunca toprak
Kayıyor ayaklarımın altından
Üst üste kurulan şehir cesetleri
Ve Hades’in korkunç gözleri
Ve çocukların, güneş lifleri kirpiklerinde
Saçlarında güneş kursları
Ve umut ellerinde Hitit mayını…
Ben bir yerlerde bir megaronda
Ölüyorum dört duvar arasında…
Görüyor musunuz?
ALINTI
|