Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Pencerede buğusu kalmış soğuk bir gecedeydi son sözlerin.
Rüzgârın uğultusundan mı,kendi korkaklığımdan mı bilmem...
duy(a)madım seni..
Eskiden şakırdı seslerin kulaklarımda.
Kulaklarım sesine aşina,sen bana...
Ne yazık,eskide kaldı tüm aşinalıklar
Tıpkı alışkanlıklar gibi...sen gibi
Ben bir tek harfine ne düşler adamıştım,oysa şimdi cümleler boyudur uzaklığım sana...
Seni kaybetiiğimi anladığımda yıkılıyordu şehirlerim,içim ölüyordu...Acılar kıskıvrak sarmış bedenimi,şehirlerimse sessiz sedasız viraneye dönüyordu.
Gözlerimi kapattığımda kayboluyordum karanlıklarımda...
Bu karanlıklar senin mi yoksa?
Balçıkta debelenmek,her çabada tekrar çamura yuvarlanmak gibi bi'şeydir bu.
Ya ayaklanır dolanır birbirine,ya da yüreğin düğümlenir içinde.
Boşuna bunca çaba,ille de düşeceksin işte...!
Sen giderken gözlerine yüklediğim anlamlar boyudur yalnızlığım...
Boynumun büküklüğü sana değil,yitirdiğim ve asla geri alamayacağım heveslerimedir.
Payıma düşürdüğün sadece hıçkırıklar dolusu gecelerdir.
Ama yine de asıl yanmışlığım;
Seni çok geç tanıyan kalbimedir...