Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Ben Hep Öz Oldum; Söz Olmadım Ama Bilirim Ki Sözün İçindedir Özüm
Ben hep öz oldum; söz olmadım Ama bilirim ki sözün içindedir özüm
Yâr oldum; arsız olmadım Yine bildim ki; bir tek yâr koynunda arsız olunurmuş
Yıllarca yazdıklarımdan ve bir de yazdıklarıma kattıklarımdan büyüdü ömrüm
Pınara doğan göz yaşlarım, durdurak tanımadan diyarını bilmediğim, yatağından habersiz olduğum, sayısını ise hatırlamadığım Denizlere karışıp deniz oldu Okyanusu böyle öğrendim ben Okyanus içinde, korkulacak büyüklükteki bir genişlikte yudum yudum aldım, yudum yudum verdim içimden
Ben içre mi yaşam tek damla,
onda mı gözyaşı içre bir avuç tuz?
Ne andır o, ah ne andır;
Tek kalemde bırakırsın da bir kenara kendindeki ağıtları,
Sevdiğindir,
Yarindir,
Yarenindir,
Akmasın bir tek damla yaş gözlerinden
Parmak uçlarının silmek istediği gözyaşı değildir,
Söz dünyandaki özdür özünde,
Hangi derde deva olmuştur bir tutam söz?
Kirpiklerimdeki ıslaklıktan tanırım yüzümü ben
Bakışlarıma sinsice kurulan buğudan
Bir de, bir de öykümün tacından
Özlediğimden
Gece, uzak bir diyara yine bildiğiniz balkonun soğuk bir köşesinde nihayete eriyor işte
Yazmayacaktım, dolunayı düşleyip bir sonraki gelişini bekleyecektim ama olmadı
Özüm özleme kenetlenmiş, neylerim..