Çevrimdışı

Sendin hayallerimin ‘’asi ‘’ sahibi…
Sende güzeldi dünyam,
Sende güzeldi hayat dedikleri…

Senin varlığında doğardı güneş, yokluğunda batardı doyamadan güzelliğine…
Seninleyken çiçekler açar, bir başka mis kokardı İstanbul…
Senin yokluğunda çiçeklerimin boynu büküldü…

Güneş mi?
Hiç sorma!
Gittin gideli uğramıyor dünyama!
İstanbul benimle ağlıyor sensizliğime…

Senin için, bir ‘’sen’’ vardın hatırı sayılır…
Benim için ‘’biz’’ vardık, birimiz eksilirse yok olan!
Senin için herşeyin sonu vardı…
Benim için, sana göre sonu gelecek hersey sonsuzdu…
Sen ağlayamazdın gururundan…
Benimse her nota da süzülürdü gözlerimden yaşlar…
Sen herkese ‘’canım’’, ‘’birtanem’’ diye hitap ederdin…
Benimse sana, ‘’canım’’ derken bile içim titrerdi…
Sen, her gördüğüne bakışlarını fırlatırdın muzipçe…
Bense sana bakmaya kıyamazdım…
Sen, verilen boş sözlerin kahramanıydın…
Ben, senin -senden habersiz- içindeki sestim…

Şimdi…
Sen bırakılınca, sıcak kucaklara göç eden bir kuş…
Bense senin yüregine mahkum bir tutsak!