O yeşil gözlerini bulandırmasın keder
O yeşil gözlerini bulandırmasın keder,
Bir bahar rüzgârının kanadına takıl git.
Gözlerini süzüyor ulaşılmaz bir sefer,
Erişilmez gâyenin hayaline sarıl git.
Kucaklasın kalbini özlediğin ufuklar,
Yıldızlara dokunsun uzanınca ellerin.
Bakışların firarî bir vuslatı kucaklar,
Saplanınca kanına gölgesi hayallerin.
Zamanın vehmi sönmüş, avucunda sonsuzluk,
Ey güller kadar masum gül yüzlü çocuk!
Güneşi al eline kaderinse yolculuk,
Arınıp kederden temiz pırıl pırıl git.
Erdal Polat
Kaynak: Sızıntı