Çevrimdışı

Galiba unutuyorum seni..
Yıllar geçti peşinde, kırılıp dökülmekten yoruldum.

Bugün aldım ruhumu, sana aşık yanımı yatırdım yatağa boylu boyunca..
Önce beni sevdiğini fısıldadığın sağ kulağımı kestim attım.
Sonra sırasıyla; çocukluk yara izlerimi bir bir soydum tenimden malum bir akşam oturup tüm yara izlerimden öpmüşlüğün vardı beni..
Sonra dirseklerimi kestim, ne zaman yanyana otursak anlamadığım bir çekim yüzünden dirseklerimiz birbirine değerdi.
Alt dudağımı kestim sonra, ısırdığın için kavga edip durduğumuz.
Burnumun tam ucunu, sağ el başparmağımı kestim, oynardın hep onlarla.
En son tüm derimi yüzdüm, kokun sinmişti..
Gözlerimi nasıl oyduğumdan bahsetmiş miydim ? Sırf giderken ardından baktıkları için, o son hâlini hep sakladıkları için..

Sona en güzelini sakladım elbette, elime bir hançer alıp sol yanıma usulca soktum yavaşça çevirdim, kalbimi gerçek bir ustalıkla çıkarttım.
İyice baktım elimde, nasılda atardı yanımdayken sen, şimdi suspustu..
Gittim, ince ince doğradım kalbimi gözyaşlarımla yıkadım kanını, az yağda kavurup bahçedeki kedilere yedirdim. Malum kendime karşı böyle bir nankörlüğüm ancak kedilerle yedirmekle ödenirdi kalbimi.
Böyle öldürdüm ruhumu, arda kalanlarla sol yanımı kapattım, kanaması dursun diye.

Şimdi bana neden sevemediğimi, bir katil olduğumu soruyorlar.
Bir katilim çünkü; en güzel eserim kendi cinayetimdi.
Ve neyle sevebilirim ki artık; aklım uçarı, kalbim kedilere yem ..

Bu yüzden seni de gittikçe daha az seviyorum Mungan’ın dediği gibi..
Bir aralar özlerdim çok seni, göğüs kafesimi de kapattım sıkı sıkı, özleyen yanlarım havasızlıktan sönsün diye..

Bu topraklarda hükmün çok az artık sevgili..
Çoraklaşmaya yüz tuttum artık, bir vakit gelecek ne eksem ne yağmurlar yağdırsamda hiçbir şey yetişmeyecek..

Yağmur tanrısını küstüren toprak edasıyla anıyorum bu akşam seni,
Çınlarsa kulakların, aç pencereni bak yıldızlara,
Ve bir tebessüm et tüm geçip giden zamanlar hatrına…


Giz.
03.05.2011’

__________________