Çevrimdışı

İçime doğmuş sanırım, az önce kendi kendime düşünüyordum insanların evliliğe bakışlarını.. En azından cevremdeki arkadaşlarımın bakış açılarını sorguladım, sonra bugün gazetede okuduğum haberi..
Okuduğum haber; iki oyuncu evliliğe bakış açısnı açıklamış.. Asla evlenmeyi düşünmediklerini ve karşı olduklarını söylemişler. İlk okuduğumda bi an idrak edemedim şaka gibi geldi. Yani bir insanın evlenmemesini, evlenmeyi düşünmemesini gayet anlayabilirim ama karşı olmasını o an için sorguladım. Dedim bu insanlar farklı bir gezegendemi yaşıyorlar yoksa ben uzaydan felan mı geldim diye düşündüm. En azından bir çoğumuz için evlilik çocukluktan bize aşılanmıştır ve onun üzerine hayeller kurmuşuzdur.
Sonra çok eski bir arkadaşımla dün aramızda geçen konuşma aklıma geldi uzun bir sohbetin arkasından dedim bi gün olucak evlenicez biz evlenmesekte ailelerimiz diyecek daha evlenmiyormusunuz torun istiyoruz diye, arkadaşımda bana dedi ben 32 yaşındayım annem bir kez olsun bana evlenmiyormusun daha dememiştir. Ki arkadaşım lezbiyen onun için evlilik imkansız..
Sonra kendi kendime dedim bazı insanlar için evlilik olmasa olurmuş gerçekten.Biz nasıl olması gereken bir zorunluluk gibi bakıyorsak aynı zıt düşünceyle onlarda o şekilde düşünüyorlar..
Bazıları sadece bir imza olarak görürken, bazılarımız aşık olduğumuz kadın yada erkekle evlenip coluk coğuca karışıp mutlu bir evliliğin hayalini kuruyoruz..
Artık evliliğin kararını vermekte bütün insanlar için çok zor hale gelmiş.Güvensizlik,yaşam şartları, sosyal statü evlilik kurumu etkileyen unsurlar bundan dolayı bir cok evlilik çok kısa sürebiliyor.Eminim ki kimse boşanmak için evlenmiyor ama evliliğin uzun süreli, tabiri caizse bir yastıkda kocamak içinde eşimizin hem gönlümüze hem mantığımıza uyması gerekiyor..