Hırsına yenilmiş bir yalnızlık ordusunun kucağından atlayıp düşüyorum şimdi,
Uçuyor görüntüsünde,
Adını bilmediğim kadınların koynuna.
Acayip seviyorlar diyeceğim bilmesem, tenimin her yerine bakarak,
Varmı daha başka yara diyerek.
Sararak, kollarıyla.
Bilmesem acayip seviyorlar diyeceğim,
Sana olan düşkünlüğüme acıyıp seviyorlar beni.

Her neyse.

Hırsının kurbanı olmuş bir adamın göz kapaklarından düşüyorum şimdi,
Görülmüş bütün hesapların üstü gibiyim.
Ödenmiş ne kadar borç varsa o kadar, kendime kalıyorum,
Harçlığım, harcanmışlığım..

Her neyse.

Bir hırsızlık ki bu, hep aynı telden çalıyorum..
Kirlenen bütün namusları, döktükleri kanla yıkayanlara acımıyorum..
Kapıyı onlara açmıyorum.
Ve her kafadan bir ses çıkıyor, en çok bunu anlamıyorum.

Sesini yutkunmuş bir çocuk gibi bağırıyor ve söylüyorum,
Hırsının kurbanı olup elini kanla yıkayan kim varsa
Hakkını haram dahi etmez, her kimse ve hatta
Edip Cansever'in mendili bile..

-Çekmeyin kardeşim.-

Her neyse.

Bir et parçasının önünde diz çökerek sadakat gösteren,
Timsah ağızlılara.
Ve insanı et yığını olarak gören ne kadar şizofren varsa,
Onlara,
Onların yanında duranlara,
Bir laf söylemek için ağız açmak bile büyük onur.

Her neyse.

Öldüğü gün annemin kapanan gözlerini aralamış gibiyim,
O aralıktan gördüklerim,
Uyutmayan tek şey bu...

Parlaklığını yitirmiş bir göz renginin içinde,
İki rengin ağladığını görmek,
Ve dibinde biriken yaşı görmek bir kuyunun dibindeki su gibi,
Allah'a ihanet ettirirdi.
Ve kim s.klerdi,
Kuyuya düşmüş yusufu.

Buna da her neyse.

Unutamamaktan şikayetçiyken bu kadar,
Unuttuğumuz o kadar şey var ki, ölümler, yaşananlar vesaire.
Sadece bunları hatırlatacak şeyler yok.
Bunlar herşey olabilir ve bu sen olmayabilirsin.
Seni unuttuğumu hatırlamıyorum,
Ve töre bir töredir.
Sevmek de töredir.
Gibi.
- Böyle hatırlıyorum.

**

Her neyse.

Yan yana olursak kimse içimizi görmez anlıyor musun?

Şimdi seninle biz,
Bir tiyatro sahnesinin perdeleriyiz.
Hadi ayrılalım,
Ve gösteri başlasın!