Çevrimdışı

Hep geçerdi bahçemizin kenarından,
İlham akıtıyordu gözlerinin farından,
Hep seyrederdim bahçemizin büyük taşından,
Bilmeden yaktı beni tam can evimden.


Dertleri okunuyordu o yeşil gözlerinden,
Mutsuz gözlerinde sanki yaşlar akıtıyordu sel gibi,
Ufuklarıma bakıp dertleri döküldü tartısız direm gibi,
Acılı yapısı yüregimi büktü hançer gibi.


Sanki ağlıyordu pişmanlık kaderine,
Göz yaşlarını akıtıyordu benim nasırlı ellerime,
Mendilimi sürdüm onun gözleri diye gözlerime,
Acı bir buse dukundu ta içlerime.


Dertleriyle ilerledi kendi iklimine,
Kürek çekti "ahlı vahlı" bir başka sahile,
Beni bende bıraktı gönül yaralı dertlerimle,
Böyle yaşayacagım dolmaz gamlı kızın bulundugu yerde.