| Cevap: Mavi Bir Islığım Ben Dolanıp Duran Ama Hep Dudaklarında Kalan
Evinin önünde, pişmanlık kitabesinin en lekesiz çağında, dipdiri safiyatinle, yüzünde nisan yağmurlarının en 'sus' haliyle oturuyordun.
Canıma, seni katmak istedim çocuk...
Meleklerin öptüğü çehreni gıptayla seyre dalan 'ben'i fark edip başını kaldırdın.
Bakışların kalbimi terletti.
Canımı, sana katmak istedim çocuk...
|