Çevrimdışı

Çok üşüdüm bugün, yarın gece Ankara -5 derece !
Soğuklarla başım dertte yapacak bir şeyim yok.
Kuzenimle konuştum bugün İzmir'deki, hatundaki havaya bak!
Urla'dayız piknik yapıyoruz - iyi biz donuyoruz(!)
Tatilde İzmir'e gel diyor, inatla Ankara'ya gelmesini söylüyorum 500 dakika bunun muhabbeti oldu, sen gel, yok sen gel Cansu, yok yok sen gel bu sefer !
Anayasa Hukuku açıklandı, oh bir güzel baktım şimdi eve gelir gelmez.
65 almışım, mucize diyorlar efenim buna bizim okulda.
Ne anlatacağımı unuttum, aslında sırf yazmak için yazıyorum can sıkıntısından.
Şey oldu bugün çok üzüldüm.
Avm'de küçük bir erkek çocuğu, 3-4 yaşlarında ağlayarak anneeee, babaaa diye bağırıyor. Önce herhalde yakınlardadır annesi babası diye uzaktan seyrettim, sonra çocuk iyice bağırmaya başladı ilerliyordu ki, tuttum elinden sarıldım.
Bendeki bu annelik içgüdüsü fena gelişmiş arkadaş, tutamıyorum kendimi.
Sonra sustu çocuk, biraz ilerledik kucağıma aldım -pekte ağırdı kollarım koptu- birden karşımıza babası çıktı.
İçimden böyle baba mı olur lan? dedim. Lan kelimesini kullandım cidden, çünkü inanamadım. Ben hala indirmiyorum çocuğu yalnız sahiplenmiş gibi ehe.
Çocuğun babası pişkin pişkin gülüyor, erkek adam ağlar mı oğlum diyor çocuğa.
Ben yine içimden '' e yuhh(!) '' dedim. Sonra tabii ki tutamayarak kendimi, çocuk ağlıyor siz nasıl rahat olabiliyorsunuz dedim giderken baktım, adam yine mağazaya girdi çocuk orda bekliyor, babaa diye bağırıyor. O ara aklıma acaba babası değil mi sorusu geldi, geri dönmeyi düşünürken adam mağazadan çıkıp çocuğu aldı kucağına ve bende bir oh çektim!
Madem çocuklarınızı gezdiriyorsunuz elini kolunu bırakmayın yahu, sinir oldum orda.
Gün boyunca her gördüğüm bebeğe de, oy yerim seni, ay bu çok tatlı, seni ısırırım, bende bundan istiyorum gibi cümleler kurmama kaç puan verilir?
Dayanamıyorum yani başka tanımı yok!
( Ne yaptım, ne ettim yazacak bir şey buldum ya bana bir helal )

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.