Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Ayağa kalkın ölüler ha bir yılan derisi soyulup çöle atılan
ha bir eşya…kompartımanda unutulan… ha ben…a dostlar…! . nasıl da tıklım tıklım tenhayım bu devasa şehirde...bir bilseniz! … bir buz kalıbının içinde... karanlığa doymuş ama gibiyim her yanımdan köpük köpük yalnızlık taşar .. mektubu yitik zarf misali /sokaklarında dost bir gölge arayan /yüreğim her defasında zifiri sessizliklere bürünür göz değmemiş mısra… hiç bakılmamış ayna hüznünü yaşar … bilirim…! gelmeyecek trensiz garlarda beklediğim yolcular sanki güneşim çalınmış…ufkumda simsiyah bir perde var . sorularımın cevapları kayıp… harfsiz okuduğum tüm kitaplar sahipsizliğimi sahiplenen yok… bana benzer boz bulanık sular yüce dağların dorukları gibiyim içimde uçsuz bucaksız bir tenhalık… sadece baykuşlar uçar ..... hangi bulutu üflesem… artık yeşil değil yağmurlar oysa damarlarımda… bahar şelâlelerine dönüşmüş sevgi nehirleri akar . .. ayağa kalkın ölüler…! /kan kırmızı yağıyor kar/ … ve bu kentte; yüreksiz ve bir sanrıdan ibaretmiş tüm kalabalıklar 1995 Tahsin Özmen Kaynak: Bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006