Bazen mırın kırın ettiğim oluyor; ama bize gelen misafirin haddi hesabı yok ve de abartı bir ikram yarışı var, evde ne varsa sunuluyor ee bunları sunmak evin kızı olarak bana düşüyor. Her misafire karşı aynı hürmeti gösterebilen anne babama gıpta ile bakıyorum. İnşallah onlardan bir iki şey öğrenmişizdir bu konuda, kendime ait bir yuvam olunca daha net göreceğim. Benim söylenmeleri(ki her zaman söylenmem!
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
) duyan annem kulağıma küpe olan şu hikayeyi anlatır.
Şöyle ki;

Peygamber efendimiz döneminde misafirleri çok seven bir sahabe varmış. Eşi bu durumdam hoşnut değilmiş, sen eve her gün birkaç misafirle geliyorsun ve onlar bizim çocukların rızkını yiyor dermiş. Kocasını ikna edemeyince, peygamber efendimize gitmişler. Adam, ben misafirsiz edemem, camide son kalan misafirimi evime davet ederim demiş. O zaman peygamberimiz de kadına bir misafire ne dersin demiş. Kadın önce istemese de razı gelmiş. Neyse efendim, ilk günler sorun yokmuş fakat bir gün eve eşinin dört misafirle geldiğini görmüş ve çok sinirlenmiş; ama yemeği hazırlamış tabi. Neyse misafirlerin dördünün de gittiğini görünce kocasına demiş ki peygamber efendimize gidiyoruz, ben seni boşayacağım. Neden hanım? demiş adam. Sen eve bir misafir getirecektin ama dört misafir getirdin demiş. Peygamber efendimizin huzuruna çıkmışlar. KAdın demiş ki gözlerin nuru; eşim bir misafir getireceğim dedi ama sözünü tutmadı boşa bizi demiş. Adam hayır bir misafir getirdim ya resul demiş. Peygamber efendimiz de demiş ki kocan doğruyu söylüyor. İlk gördüğün adamın kendisiydi, diğeri hayrı, diğeri bereketi ve sonuncusu da beraberinde getirdiğii nasibiymiş. Hepsini de çıkarken bereberinde götürdü demiş. Öyle mi ya resul demiş kadın bir daha tövbe, kocasına dönüp istediğin kadar misafir getirebilirsin demiş.