| İmiş
İmiş
Ah beni rezil eyledi,
Bu ne biçim sevda imiş?
Endişe yok gönlümde hiç,
Canın eli onda imiş.
Aramaktan çok usandım,
Gönlü aşkla dolmuş sandım,
Uzak yere konmuş sandım,
Maşuk bizim evde imiş.
Bilinmez iş eyler idik,
İlm-i ledün söyler idik,
İkram görmüş beyler idik,
Kudret hanı onda imiş.
Yunus Arş’ta seyran eder,
Görenleri hayran eder,
Dostu uzakta zanneder,
Can içinde canda imiş.
Kelimeler:
Maşuk: Âşık olunan kimse
İlm-i ledün: Bâtın ilmi
Arş: Her şeyin üstünde olan, en büyük varlık
|