Kalkıp yürüyorum sahil boyunca.
Her bakışında seni hatırlatıyor kaldırımlar bana.
Adını ilk kazıdığım bank ilişiyor gözüme.
Bakıyorum adına doya doya ve sonra saate bakıyorum saat bile aldatıyor beni o dakikalarda.
Deniz tüm sinsiliğiyle dalgalanıyor yüzüme.
Bense boş bir kayık gibi dalgalanıyorum ağır ağır güneşin battığı yere.
Yerdeki buzları görünce bakışların geliyor aklıma ve bir of çekiyorum karanlığın başladığı yere.
Ne kadar diye soruyorum bir demet sevgi sahildeki çiçekçiye al sana bedava diyor nedense.
Nedense üstüme üstüme geliyor biçare olduğumu gören herkes.
Herkes başka bakıyor sevene.Seven aldırmıyor olup bitene.
Biten aşk oluyor her adımda.
Adımla başlıyor adınla bitiyor güşüm.
Gülüştüğümüz bu şehirde.
Bu şehir seni bana hatırlatıyor bir akşamüstü.
Akşamüstü olunca sen çekip gidiyorsun ve bir sesin kalıyor aklımda.
Aklımdasın biliyorsun ama nedense hiç sormuyosun bu şehri bana.
Beni hiç görmüyorsun sana her bakışımda.
İçinde gizli tuttuğun bir şey var sanki
Sanki bu şehir seni bana hatırlatıyor.