Tozlu raflarda kalmış bir sevda bizimkisi
Onca zaman sonra raflara neden baktın ki?
Tozumu üflemesengözünü yaşartmazdım ki.
Sensiz soluğum kesilirkenellerim yüreğimdeaklımda hayalingün ışıyana kadar
(ki aydınlanmak bilmezdi geceler) bir ses bekledim senden uzunca bir süre.
Hiç ses çıkmadı.benimse eski halimden eser kalmadıÖnceden rüyalarımda bile benimle olasın diye dualar ederken;
açılınca gözkapaklarım aklıma gelirsin diyesuretin belirir gözbebeklerimde diyeölesiye bir korku sardı benliğimi şimdilerde.Ne sandın.
Sebebimdinsöylemiştim
İnanmadın
Sen beni hiç tanımadın.
Sebebi olduğun herşeyi yerlebir ettim.Burkarken içimi bu hissizliğinayakta kalmak için çok çabaladım.Çelmelerine takılmadan yürümek öyle zor oldu ki.
Önce esen rüzgârla yalpaladımeve kapandım.Kitapları karıştırdımher sayfa aralığında fotoğraflarınla karşılaştım.İnankitap bile okumadım.Arkadaşlarını görmezlikten geldimo günleri yaşanmamış bildim.
Ama hiç unutmadım terkedişini.Unutursam affederim seni diye korktum.Ve o gidiş sahnesini aklımda hep canlı tuttum.
Şimdi durma
Çevir sırtınıgit yine
Tıpkı geçenki gibiyokmuşum gibi.
Tanıdık gelir bu gidişin
Ki alıştım vedalara.
Yaş bile dökmüyorum yollara
Ki haketmiyorsun bu defa.
Sevdim.hiç inkâr etmedim
Zamana yenik düştü sevda.