15 Şubat 2012, 01:04
|
#131 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| Cevap: Kalem, kağıt ve ben.

Tek bir şey yazacağım ve susacağım. Pia, yazdıracağım bileğime.. Attila İlhan'ın çok sevdiğim bir şiiridir, bugünde sohbet arasında arkadaşım annesinin, babasının ve kardeşinin isimlerinin baş harflerini dövme yaptıracağını söyledi.
Şöyle bir düşündüm, benim annemin, babamın ve kardeşimin baş harflerinden '' Pia '' oluşuyor, hayatımdaki en anlamlı şey olacak.. Ve yeniden o şiir; Ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın ellerini bir tutsam ölsem böyle uzak uzak seslenmese ben bir şehre geldiğim vakit o başka bir şehre gitmese otelleri bomboş bulmasam içlenip buzlu bir kadeh gibi buğulanıp buğulanıp durmasam ne olur sabaha karşı rıhtımda çocuklar pia'yı görseler bana haber salsalar bilsem içimi büsbütün yıldız basar bir hançer gibi çıkıp giderdim ben bir şehre geldiğim vakit o başka bir şehre gitmese singapur yolunda demeseler bana bunu yapmasalar yorgunum üstelik parasızım pasaportsuzum ne olur sabaha karşı rıhtımda seslendiğini duysam pia'nın sırtında yoksul bir yağmurluk çocuk gözleri büyük büyük üşümüş ürpermiş soluk ellerini tutabilsem pia'nın ölsem eksiksiz ölürdüm..
__________________ If you can't measure it, it doesn't exist. |
| |