Mümin kişi dîni, bir hayat rehberi olarak kullanır, ondan bu maksatla istifâde eder; neyi, ne zaman, nasıl, niçin yapacağını dinden öğrenir, dinin ana kaynaklarından çıkarır, elde ettiği bilgiyi hayatının bütününde uygular. Böylece dîni koyan, gönderen Allah'ın rızâsına uygun bir dünya hayatı yaşar, bu hayatın sonucu ise iki cihanda mutlu olmaktır.
Münafıklar (inanmadıkları hâlde kendilerini öyle gösterenler), mümin olmakla beraber imanı ve ahlâkı gevşek olanlar, bu yüzden dünya menfaatini âhirete ve Allah rızâsına tercih edenler dîni, iyi bir mümin olmak için değil, dünya menfaatine ulaşmak için kullanırlar. Bu kullanışın sonucu "Allah'ın âyetlerini aşağılık ve değersiz dünya menfaatine değişmek"tir, değerliyi değersiz karşılığında satmaktır, zarardır, ebedî hayat için büyük kayıptır.
Dinin amacı dışında kullanılma sebeplerinden biri de cehalettir, dînin ne istediğini bilmemektir. Bilgisizlik yüzünden din bildiği şeyi -bu bazen nefsin örtük arzuları da olur- hayat ve ilişkilerinde uygulayan kimse bilmeden dinden uzaklaşmış olur.
İslâm'ın kurallarını, Hz. Peygamber (s.a.v.)'in uygulamalarını ve tavsiyelerini bağlamından çıkararak, amacından saptırarak kullanmak -ister bilgisizlik yüzünden olsun, ister siyaset gereği bilerek yapılsın- yanlıştır, çirkindir, kişiye büyük sorumluluk getirir, dîne zarar verir, ahlâkı dejenere eder. Bundan titizlikle sakınmak müminlerin birinci ödevidir.
Sorularlaislamiyet