Yokluğumda resim yapmalısın
Her yanın boya olmalı
Sen boya kokmalısın
Ben şiir yazmalıyım
Seni anlatan
Sen şiirlerimi boyamalısın
Pendülündeki tüm renkler ben olmalı
Boyalar ben kokmalı
Kentler çizmelisin tuvallere
İçinde insanlarıyla birlikte
Sevgiye hasret kentler
Tuvaller boyu
Surlarla çevrilmiş
Orada hiç ayrılık olmamalı
Sonra bir de boş kentler
Birilerinin gelmesini bekleyen
Yokluğunda o kentte sadece sır olmalı
Bir bebek çığlığı çizmelisin
Kokunu andıran
Ben giderken bebek kokmalıyım
Yokluğumda sen de saf sabun kokmalısın
Her temiz düşüncemde seni hatırlatan
Yokluğumda varlığımı daha çok yaşamalısın
Belki yitik bir adada kavuşmalıyız
Kim bilir
Belki de hiçbir yerde kavuşma olmamalı
Hüzün kokmalı tuval
Belki resimlerinde insanlar da olmamalı
Kentleri dolduran
Gittiğim yerde çocuk doğurmalıyım
Küçük bir kız çocuğu
Beni andıran
Belki artık ben bebek kokmamalıyım
Sen de sabun kokmamalısın
Temizliği anımsatan.
Serap Baycan