Çevrimdışı

Bir gökyüzüne bakıyorum, bir hayata, bir insanlara.. Dikkatim dağınıktı bu yüzden hep. Böyle olmaması gerek, bu yanlış hayat, diyordum acemi sesimle, çocuk sesimle. Yaşadıklarımı anlıyordum ama tecrübe dedikleri o şey bir türlü oluşmuyordu bende… Etraftakiler öyle öfkesiz, öyle dikkatliydiler ki onca yıl boşuna yaşadığımı hissettiriyorlardı sanki bana. Konuşmak soyunmaktı benim için. Anladım bunu, anladım. Kendim olduğum ve yaşadıkça tecrübe edemediğim, onca yıl boyunca kendimi dünyanın en soğuk gölgelerinin arkasında gizlemediğim için üşüdüm hep ve hiç olmadık zamanlarda utandırıldım tecrübesiz kendimden..
Demiş Cezmi Ersöz Burası Bir Dünya yazısında, tabii bir kısmı bu.

Hiç uykum yok, olsa güzel olurdu.
Uykumda düşünmediğimi sanıp avuturdum kendimi.
Hiç uykum gelmiyor, gelse güzel olurdu.
Pek güzel olurdu hem de, şahane.
Bir o kadar da yorgunum, ama neden uykum yok anlamıyorum.
Gerçekten istiyorum normal saatler uyumayı, hatta uyumayı istiyorum be, adam akıllı.
Saatlerce, ölü gibi, nefessiz, yorganın altında.
Boğulmak istiyorum belki de.

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.