Çevrimdışı

Deli gözyaşı ne kadar akıllanır
Olgunluk hissi verdiğinde.
Belki hep çocuktur
Hıçkırabilmenin gücü.
Ya da insandır
Annenden doğarken emekleyen damlalar.

Aç beni
Kırılacaksa kırılsın kalbim.
Cevizin kabuğu değil ya…
Salyangoz gibi ilerlemem ya…
Yırtarım aşarım hatta taşarım bilirsin.
Seçtiğim ben kadar giderim.
Kaçtığın sen kadar yakalarım.
Firari da olsa aşk
Ben gezmeye mahkûmum.

Tutamazsın.
İçsen de kadehinde
Dakikası geldiğinde kusacaksın.
Lokma etsen de beni
Vakti geldiğinde çıkartacaksın.
Çeksen de nefesine
Elbet bir gün bırakacaksın.

Ne inzivalar yaşadım
İnsanlar çokça yoktu.
Ne yokluklar yaşadım
Var olmayanlar kadar insandı.

Ey Azrail..!
Susma noktasına saplanmışsam
Dikiyorum sessizliğin heykelini aklıma.
Konuşacak düşünce gelir elbet.
Haykıracak aşk da gelir
Yazdıkça ölmeye devam et.
Ne isyan ne ben ne de esaret
İşin aslı Tanrı’m
Kimselerin tanıyamayacağı bir ceset.