Bazen bir günlük tutsam diyorum. Ama sonra ‘‘Sıkıldım, canım sıkılıyor, çok sıkıcı, sıkıntıdan çatlıyorum, canım sıkkın...’’ ve türevlerini üç bin kere yazmak zorunda kalacağım için ve tekrar okuduğumda gerçekten ‘‘Çok sıkılacağım...’’ için vazgeçiyorum. Birikmesini beklemek ve edebi kusmak daha mantıklı bir hareket gibi geliyor. Can sıkıntısını toprağa eksek meyvesi ölüm olurdu. İnsan ruhuna ekildiğinde ölüme meyilli depresyon oluyor meyvesi. Bir de, bana profillerinizin ardından destek oluyorsunuz ya, gerçekten tanışsak kaçınız destek olurdunuz?

Hiçiniz.