Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü.
Alıştığımız bir şeydi yaşamak...

Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok.
Yok bizi arayan, soran kimsemiz.
Öylesine karanlık ki gecemiz...
Ha olmuş, ha olmamış penceremiz.
Akarsuda aksimizden eser yok!